top of page
Zoeken
Foto van schrijverLise Sur Mont

De cyclus van leven-dood-leven / portaaldag 7-7

7 juli is een portaal dag, waarbij het getal 7 verbonden is met Neptunus of ook wel dolfijn energie.


We voelen allemaal hoe intens de veranderingen zijn de voorbije weken, er stroomt zoveel door ons heen en we kunnen ons heel transparant en kwetsbaar voelen. We worden geduwd in het proces om ons te verbinden met onze gewonde delen, zodat we de pijn kunnen verwerken en destructief gedrag loslaten. Faalangst en minderwaardigheidsgevoelens kunnen duidelijk voelbaar zijn en om heling vragen. Zo ontstaat opnieuw ruimte voor de dolfijne energie van speelsheid en spontaniteit, van plezier in het leven. Ook dit mogen we toelaten. De energie zal opnieuw actief voelbaar zijn de komende maand 16 en 25 juli.


Neptunus is er om ons te helpen groeien in ons hogere zelf, daar waar zware emoties ons nog blokkeren om vanuit verfijning en schoonheid te leven. Muziek helpt om te verzachten, om de verhardingen in onszelf te helen juist daar waar de tekst of melodie een gevoelige snaar raakt. Er kunnen nieuwe afstemmingen plaatsvinden vanuit de onzichtbare wereld, waardoor het nu heel moeilijk voelt om iets te doen in het aardse. Er gaat nu veel aandacht naar het inzicht krijgen in emoties en het doorzien van de diepgewortelde overtuigingen die blokkades vormen in het verwezenlijken van onze dromen.


De zon staat in Kreeft en ook Mercurius zoekt nu manieren om te communiceren vanuit het gevoel. We kunnen merken dat een stemming van melancholie het overneemt en we troebel kijken vanuit een gekwetst kind. Door naar het verleden te kijken en de onverwerkte emoties in relatie tot onze ouders of eerste opvoeders onder ogen te komen, kunnen we door nieuwe ogen zien. In een zoektocht naar een leven vanuit ons hogere zelf, komen we allerlei stukken tegen van vroeger. Sommige drijven boven en botsen met wie we vandaag willen zijn, andere trekken ons naar de bodem, waar we onze diepste angsten opnieuw tegenkomen. De angst voor verlating, de angst om vergeten te worden, de angst rond bestaansrecht.


Misschien kennen jullie wel het verhaal Skelettenvrouw uit 'De ontembare vrouw' van Clarissa Pinkola Estés. Dit verhaal zit vol symboliek en vertelt vanuit het water zoveel over wat er momenteel op energetisch vlak speelt. Diepe karmische processen binnen het mannelijke en het vrouwelijke, die zich uitdrukken in relaties.


Skelettevrouw verhaalt het principe van Leven - Dood - Leven in de liefde en de vraag hoe we die cyclus kunnen aanvaarden en omhelzen in een levenslange verbinding. 'Hoe kan je het ritme dansen tussen hartstocht en verveling, intimiteit en eenzaamheid en overvloed en schaarste? Skelettenvrouw nodigt uit om in jezelf te kijken: wat vrees ik dat niet mooi is in de ander, in mezelf of in de relatie? Wat moet er in mij sterven zodat ik lief kan hebben?'

We worden door het water gevraagd om met de hoogtij en laagtij van het leven om te gaan, om te geloven in wedergeboorte. Dat vraagt soepelheid om door het water heen te bewegen, om te onderscheiden waar we zorg mogen geven en ontvangen. Het proces aangaan vraagt de vrouwelijke kracht van geduld en mededogen.


'Als we iemand aan de haak slaan, krijgen we er een hele onderwereld bij. Die is niet zichtbaar tijdens de eerste fase van ontmoeting. Moet je daar bang voor zijn? We moeten bereid zijn het niet-mooie in de ander en in onszelf aan te raken om elkaar te transformeren.' Volgens Estés is volle psychologische ontplooiing niet mogelijk voordat dit essentiële punt bereikt is.


Naar aanleiding van dit verhaal, schreef ik twee korte paragrafen vanuit de energie van de visser enerzijds, en van Skelettevrouw anderzijds. Het water is het verbindend element. Voel wat dit voor jou kan betekenen.


"Ik ben de visser. Het water neemt mij mee naar daar waar ik hoor te zijn. Wat achter mij ligt, roept niet langer. Wie mij wil ontmoeten, komt naar mij toe. Ik word gedragen. Wie mij wil zien, zal de rimpeling van het water opmerken. Kom en vaar met mij mee."


****


"Ik ben Skelettevrouw. Ik voel het wiegen van het water tot onderaan de bodem. Ik weet dat iemand op mij wacht. Ik duik mijn verleden op om het te helen. Ik vaar mee wanneer ik er klaar voor ben."



Ida Rentoul Outhwaite, The Water Fairy, 1921





9 weergaven0 opmerkingen

Comments


Post: Blog2_Post
bottom of page