Februari wordt gekleurd door een magisch stellium in Vissen met Neptunus en de Noordelijke maandknoop in de laatste graden. Alles wijst richting karmische eindes en dat betekent loskomen van denkpistes, levenswijzen en connecties die niet vanuit de ziel meestromen.
Deze tijd van het jaar voelt als een lucide droom, moeilijk te beseffen wat werkelijk is en wat een illusie of luchtkasteel. Stilte en tijd om te luisteren tonen de meest integere weg: een veer die valt, een uil die roept, een lied dat klinkt in de verte, een echo van iets uit een andere tijd. Diep vanbinnen is het paradijs, is er vrede.
Slapende emoties worden gewekt om nu doorvoeld te worden en dat zorgt ervoor dat we ook verloren zielsdelen in jongere versies van onszelf terug kunnen ophalen via dromen en herinneringen. We kunnen onszelf zien als een matroesjka: een houten pop die onderdeel is van een reeks steeds kleinere in elkaar passende poppen. De poppen kunnen opengemaakt worden door middel van een naad in de buik, behalve de kleinste, die vaak als baby is beschilderd. We komen terug tot bij de essentie die onder vele lagen verscholen ligt van identiteiten die doorheen de jaren zijn gevormd. We gaan verder dan de vorm, tot de imprints in onze cellen voor de geboorte.
Zo mogen we nu de jongere versies van onszelf stevig omarmen, daar waar delen verloren zijn waar er geen liefde voelbaar was en we afgesneden werden van onszelf. Het helen van kindtrauma's aan het begin, is nu het einde van de cirkel, met een volle focus op Vissen als laatste teken van de dierenriem. De samenstand tussen Neptunus en de noordelijke maansknoop in Vissen (voor het eerst sinds 1858) markeert een belangrijk punt richting lot en bestemming. Het kan voelen alsof niets gaat zoals gewenst en de enige manier om niet ten onder te gaan is vanuit vertrouwen, vloeibaarheid en openstaan voor de organische ontvouwing van je meest liefdevolle pad, trouw aan en met jezelf.
Deze uitlijning activeert het hartportaal richting 22-2. Blokkades tussen hoofd en hart worden fysiek voelbaar in spanning en druk. Onze armen en handen liggen in het verlengde van ons hart, daar kan je voelen waar iets zwaar weegt en waar het tintelt. De kruin gaat helemaal open en vandaar ontstaat een nieuwe stroom in het hele lichaam. Beweging, buitenlucht en water zijn essentieel om afvalstoffen te laten wegstromen.
Gaandeweg materialiseert zich iets nieuws vanuit wat eerst onzichtbaar was. Glinsterend als het web van de spin in ochtendzon na een koude winter. Er is geen oordeel over de vele keren dat het web hersteld moet worden, telkens opnieuw is er volle aandacht en vriendelijkheid voor wat was en wat komt.
Vouw je handen, sluit je ogen en laat de antwoorden komen.
Lucien-Victor Guirand de Scévola, Princess in Medieval Attire, 1900
Kommentare